Vrijdag 12 juni 2020 overleed Douwe Visser (69), oud-voorganger van de gemeente Zoetermeer, binnen de Unie en bij tal van andere kerkelijke en maatschappelijke organisaties vooral bekend als de altijd bereidwillige, inspirerende en vrolijke vrijwilliger.
Douwe werd geboren in Tilburg en groeide op in een gereformeerde pastorie. Op 3 juni 1973 trouwde hij met Tineke Oosterling. Samen kregen ze drie zonen, waarvan de jongste op 19-jarige leeftijd in 2000 plotseling overleed. Ze hebben vier kleinkinderen in Houten en een in de Verenigde Staten.
Douwe werkte jaren in de zorg en de jeugdhulpverlening, eerst in Zeeland, later in Gelderland. Naast werk en gezin zette hij zich onvermoeibaar in voor jongeren en het Evangelie, met name via Youth for Christ (YfC). Ook preekte hij veel in (jeugd)diensten dwars door alle kerkelijke grenzen heen. Op latere leeftijd volgde hij een opleiding HBO-theologie en de laatste zeven jaren van zijn werkzame leven werkte hij als voorganger van de baptistengemeente Zoetermeer (2009-2016). In die periode begeleidde hij diverse stages, coachte hij studenten en beginnende voorgangers (ook na zijn pensioen) en speelde hij een stimulerende rol in de intervisiegroep van predikanten. Ook was hij actief binnen de Raad van Kerken en diverse maatschappelijke organisaties. De niet-kerkelijke burgemeester van Zoetermeer bekende bij diens afscheid dat hij van Douwe had geleerd hoe belangrijk de maatschappelijke rol van de kerken is. Van 2011-2015 maakte Douwe deel uit van de Unieraad. Sinds zijn pensioen woonde hij met Tineke in Houten en werden ze lid van de baptistengemeente Utrecht-Silo.
Douwe ‘sjouwde graag voor het Evangelie’ in de meest brede zin van het woord. Mensen zien en spreken, met hen optrekken en Jezus met hen delen. Op zijn Twitteraccount stelde hij zichzelf voor als: ‘Vrolijk voor Jezus en jongeren, realist vol geloof in verbeteringen’. Hij werkte graag met en voor anderen. Zo ging hij na zijn pensionering twee dagen per week als vrijwilliger voor YfC-EMENA (Europe, Middle East & North Africa) werken. In Houten raakte hij betrokken bij het vluchtelingenwerk in de begeleiding van diverse gezinnen en als secretaris van het Nederlands-Arabisch cultuurhuis. Vanuit de Silogemeente was hij betrokken bij de Stedelijke Raad van Kerken in Utrecht, de Week van Gebed en acties voor daklozen. Ook preekte hij er regelmatig, gaf bijbelstudies en leidde een wijkkring. Daarnaast was hij o.a. redactiesecretaris van Inspirare (kwartaalblad voor charismatische en evangelische theologie), secretaris van het NIFERT (Netherlands Institute for Evangelical and Reformation Theology), secretaris van de Opleidingsraad van het Baptisten Seminarium, en vrijwilliger-organisator van de Algemene Vergaderingen van de Unie. Ook vertaalde, corrigeerde en redigeerde hij tal van teksten en artikelen voor het Seminarium en trad hij soms op bij symposia als Sinterklaas of als Maarten Luther (zie foto). Zeer regelmatig ging hij nog voor in kerken in heel Nederland.
Op zondag 1 maart, toen hij vroeg in de morgen nog even aan zijn preek werkte, werd hij getroffen door een hersenbloeding en volgde een levensreddende operatie. Hij verbleef ruim twee maanden in het UMC Utrecht en de laatste maand in een verpleeghuis in Beekbergen. Het waren maanden van hoop en vrees, waarin zijn situatie op en neer ging. Afgelopen week kreeg hij plotseling hoge koorts en overleed hij aan de complicaties daarvan.
Douwe zal zeer gemist worden door tal van mensen. Het aantal kaarten waarmee zijn kamer in het verpleeghuis behangen was, was immens en zelden vertoond, volgens het personeel. Het vertelde hen iets over de man die ze verzorgden, maar met wie ze niet meer konden communiceren. Het meest zal hij gemist worden door zijn vrouw Tineke, zijn zonen en zijn kleinkinderen, voor wie hij een geweldige opa was, die veel met hen sjouwde!
Kort voor zijn overlijden zongen we voor hem zijn trouwpsalm 149, die hij zelf zo vaak gezongen heeft (o.a. tijdens conferenties en kampweekenden door de gangen lopend als hij de deelnemers wakker ging zingen voor de nieuwe dag). Zijn vrijmoedig belijden van Gods naam en het blijmoedig leven voor zijn aangezicht, ook tijdens diepe dalen, heeft op veel mensen een onuitwisbare indruk achtergelaten. Douwe zingt nu een nieuw gezang voor zijn Koning.
Halleluja! laat opgetogen
een nieuw gezang den Heer verhogen.
laat allen die Gods naam belijden
zich eensgezind verblijden.
Volk van God, loof Hem die u schiep;
Israël, dank Hem die u riep.
Trek, Sion, in een blijde stoet
uw Koning tegemoet.
