De coronatijd zorgt voor een breuk in onze routines, in ons dagelijks leven en ook in het gemeente zijn. Met veel mensen bij elkaar komen kan niet. We zijn meer thuis. Hoe kunnen we zoeken naar nieuwe routines? Deze blog gaat over een mogelijk nieuwe routine: let op die ene persoon!

Vandaag, 21 september, is de Internationale Dag van de Vrede. Deze dag valt al ruim vijftig jaar binnen de zogenaamde Vredesweek. Het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV) nam daartoe in 1967 het initiatief. Nu organiseert PAX (voorheen Pax Christi) deze week, met impulsen aan kerken voor allerhande activiteiten, het vieren van een vredeszondag en collectes voor het vredeswerk. Doet er één Unie- of ABC gemeente hieraan mee? Ik betwijfel het.

Wat is het leuk om weer met Lego te spelen. Vooral samen met de kleinzoons. Vooral fantasie-bouwsels bedenken vind ik een uitdaging, zoals vliegende auto’s. Zeker nu er een veelheid van nieuwe blokjes beschikbaar is van allerlei vorm en kleur.

Na bijna drie maanden thuis gewerkt te hebben was ik afgelopen week weer onderweg. Te gast in een verpleeghuis om een intervisiegroep te begeleiden. Artsen, psychologen, fysio- en ergotherapeuten als ook diëtistes gingen met elkaar in gesprek over de ervaringen in de afgelopen periode. Ook in dit verpleeghuis waarde het COVID-virus rond. Enkele mensen zijn overleden. Een flink aantal medewerkers besmet geweest. Indrukwekkende verhalen werden gedeeld.

Toen ik aan deze blog begon, zat ik met gemengde gevoelens. Enerzijds voelde ik de urgentie van deze tijd, waarin we in een situatie terecht zijn gekomen waardoor we als kerk ons kunnen uitstrekken naar God en nieuwe mogelijkheden mogen ontdekken voor ons leven en onze gemeente. Maar anderzijds voelde ik ook de grote impact die de coronatijd heeft op mijn leven en op de levens om mij heen. Iets daarvan lazen we al in de bijdrage van Oeds, Daniël, Erik, David en Jan Martijn.

Midden in deze coronatijd organiseerde de Missie & Evangelisatie-werkgroep van de Europese Baptisten Federatie (EBF) drie webinars over leven buiten de kerk. In drie korte artikelen doet Ingeborg Janssen hier verslag van.

Deze week zou ik in Hongarije zitten, bij de jaarlijkse Missie conferentie van de EBF. Nu zit ik achter mijn beeldscherm te zoomen met ruim zeventig mensen vanuit heel Europa. Een rijke ervaring. 

'We trekken legen zalen!' Deze kreet kwam naar voren in onze intervisiegroep van voorgangers. In de coronatijd hebben we de behoefte elkaar regelmatig online te spreken, ons hart te luchten en samen te bidden. In deze fase komt de vraag op: Hoe kunnen we de samenkomsten van de gemeente weer opstarten? Wie neemt het voortouw? In deze blog geven we een impressie van ons gesprek, met vragen en inzichten.

Middenin de coronacrisis lanceert Netflix een ronduit bizarre serie die nu al een legendarische status heeft: Tiger King. De serie volgt het leven van meerdere Amerikanen die een particuliere dierentuin runnen. Althans: dat proberen ze. Uiteraard blijken zij er een nogal exorbitante levensstijl op na te houden die de serie uitermate meeslepend maakt. Maar waarom zou je er eigenlijk naar kijken?

Als ik (s)preek over Handelingen 8, het verhaal over Filippus en de eunuch uit Ethiopië, laat ik de aanwezigen het antwoord van de Ethiopiër afmaken die zegt: ‘’Hoe zou ik dit (bijbelgedeelte) kunnen begrijpen als niemand mij …..’’

Wat zou jij zeggen? Het is logisch om in te vullen: ‘’het uitlegt’’

Maar er staat iets dat mij intrigeert: ‘’de weg wijst’’.