Ga jij dat spuitje halen?
We komen in een nieuwe fase rondom de covid-19 crisis. Er is ‘licht aan het einde van de tunnel’, zo klinkt het. Want vaccins zijn ontwikkeld en komen beschikbaar. In Rusland en Engeland wordt er al volop gevaccineerd. In Nederland wordt naar verwachting een start gemaakt in januari 2021. Ondertussen wordt de vraag aan elkaar gesteld of je je laat inenten. Want in Nederland is niemand verplicht zich te laten vaccineren. Het recht op de onaantastbaarheid van het menselijk lichaam is in de Grondwet vastgelegd.
Toch is er wel twijfel over wel of niet vaccineren. Een deel van de Nederlandse bevolking is er al uit. Zij gaan dat niet doen. Er is een duidelijke groep mensen met levensbeschouwelijke bezwaren tégen inenten, zoals de bevindelijk gereformeerden of mensen met een antroposofische overtuiging. Anderen zullen weigeren omdat ze het niet vertrouwen: het vaccin is veel te snel ontwikkeld en zij vrezen voor de schadelijke gevolgen van de bijwerkingen van inenting of betwijfelen de effectiviteit ervan. Ze willen zich niet zomaar spul in hun lichaam laten spuiten, waarvan zij de werking (op korte en langere termijn) niet kennen. En er is natuurlijk een groep mensen die geloof hecht aan complottheorieën, waarover Henk Bakker drie behartenswaardige blogs schreef (zie www.baptisten.nl/blogs).
Met elkaar in gesprek
Benieuwd hoe dit thema al dan niet leeft binnen onze geloofsgemeenschap en of er tijd voor wordt gezocht om daar met elkaar over in gesprek te gaan. Is het een puur individuele beslissing? Hoe speelt je (eigen) geloven een rol bij deze beslissing over wel of niet laten inenten?
Je zou kunnen redeneren dat vaccineren een daad van ongeloof is. Het leven is toch door God gegeven? En mens mag niet zelf ingrijpen. Ons leven is in Gods handen. De mens sterft op Gods tijd. En wanneer God een plan met ieders leven heeft, zal de ziekte die je treft (in dit geval corona) een bedoeling hebben, ook al zul je vragen hebben over het ‘waarom’.
Een reactie daarop kan zijn dat mensen op allerlei momenten in het leven ingrijpen: beroepskeuze, huwelijk, kiezen voor operaties etc. Inenten ligt in dezelfde lijn. Mensen hebben een eigen keuzevrijheid en eigen verantwoordelijkheid en ieder moet voor zichzelf deze keuze maken. De ‘natuurlijke gang van zaken’ is niet zonder meer gelijk te stellen aan Gods wil. We kunnen – en moeten - ziekte bestrijden.
Niet los verkrijgbaar
Daarbij komt dat de eigen verantwoordelijkheid van mensen ook in deze situatie niet los verkrijgbaar is. Je eigen keuze heeft direct invloed op de situatie van je naasten. Verantwoordelijkheid betekent te allen tijde bereid zijn verantwoording af te leggen van je eigen keuzes. Als je besluit je níet in te enten raakt dit ook je omgeving, waarin wellicht mensen extra vatbaar en kwetsbaar zijn voor grote gevolgen van een eventuele besmetting. Hoe weeg je dat mee?
Welke (geloofs)argumenten hebben we om onze keuze te maken? Onze mensbeelden en gedachten over God zijn hierin fundamenteel, ook al zijn we ons dat wellicht lang niet zo bewust. Ook onze visie op ziekte, lijden en dood en vragen over het ‘waarom’ van wat ons overkomt (de aloude theodicee-vraag) klinkt door in het besluit dat we in 2021 zullen nemen. Volgens mij is het een mooie uitdaging hierover dóór te praten in kleine kring.
About the Author
Wout Huizing
Wout Huizing is docent aan het Baptisten Seminarium, waar hij o.a. het vak pastorale theologie doceert in het masterprogramma van de VU. Daarnaast is hij stafmedewerker van Reliëf, christelijke vereniging van zorgaanbieders. Bij beide werkplekken begeleidt hij super- en intervisiesessies.