Het coronavirus heeft in korte tijd gezorgd voor grote veranderingen. Verandering vindt vaak niet in een geleidelijke lijn plaats. Dit komt omdat we als mensen veiligheid zoeken en graag willen vasthouden aan wat we kennen. Vaak gaan we door een soort incubatietijd van ondergrondse processen en dan … als de tijd rijp is door veranderende omstandigheden … is er opeens een volgende fase.

Ik heb de indruk dat het ook zo werkt met verandering in de kerk naar aanleiding van de coronatijd. Processen die al langer in gang waren, komen opeens in een stroomversnelling. Wat zie jij gebeuren? Kunnen we herkennen wat God hierin geeft?

Ik kom binnen bij mijn Marokkaanse vriend in de wijk. Even de schoenen uit doen. Al snel klinkt het: ‘Wat wil je drinken? Iets eten, fruit, een tosti, koekjes?’ Inmiddels heb ik het gezin goed leren kennen. Ik geniet van de gastvrijheid en leer er ook van.

Tijdens de Algemene Vergadering van 9 november werd er onder andere gestemd over het blijven investeren van geld uit de structurele begroting voor een coördinator en coach gemeentestichting/pionieren voor twee dagen per week, als onderdeel van een nieuw te vormen staf regiocoördinatoren. Dit voorstel werd unaniem aangenomen. Bij de stemming waren er alleen maar groene briefjes te zien! Dit raakte mij. 

In 2012 startte ik samen met buurtgenoten in mijn vrije tijd met een buurtkerk in de Amersfoortse volkswijk Soesterkwartier. Door de jaren heen hebben ervaringen met pionieren mij een nieuw venster gegeven op het christelijk geloof en op de Bijbel. Een van die ervaringen is samen eten met mensen van verschillende achtergronden.